Za nami ostatnie już w tym roku szkolnym Muzyczne Spotkanie z Filharmonią Krakowską, które odbyło się 15 maja 2023 r. w sali widowiskowej Centrum Kultury i Promocji w Brzeźnicy. Tym razem uczniowie Zespołu Szkolno-Przedszkolnego w Brzeźnicy mieli okazję poznać „Polskie tańce narodowe w muzyce kompozytorów polskich”.
Początki zainteresowania folklorem sięgają XVII wieku. Takim najsłynniejszym poszukiwaczem i badaczem sztuki ludowej był Henryk Oskar Kolberg – polski etnograf, encyklopedysta, folklorysta i kompozytor. Nie wybrał on kariery kompozytorskiej, tylko skupił się i całkowicie poświęcił etnografii, do której zaliczał także muzykę i literaturę ludową oraz wiedzę o języku. Dla nauki i kultury polskiej bezcennym materiałem źródłowym jest wielotomowe dzieło Oskara Kolberga „Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce”.
Polskie tańce narodowe to zbiór tańców powstałych na terenie Polski na przestrzeni historii narodu, a które wywarły największy wpływ na budowanie kultury i tradycji muzycznej. Wywodzą się z folkloru, czyli kultury ludowej i są to: mazur, oberek, kujawiak, polonez i krakowiak.
Mazur – wywodzi się z regionu mazowieckiego. Jest tańcem bardzo żywiołowym i wesołym.
Tańczony był na dworach szlacheckich, również za granicą. Charakterystycznymi krokami mazura są: chołubce, krzesańce i obroty. Pojawiał się on w twórczości m.in. Chopina i Moniuszki.
W wykonaniu skrzypiec i fortepianu wysłuchaliśmy „Mazurka” Emila Młynarskiego – polskiego dyrygenta, skrzypka, kompozytora, współzałożyciela i dyrektora Filharmonii Warszawskiej.
Oberek – najszybszy polski taniec, podczas którego pary wirują wokół siebie, albo po kole lub w linii prostej. Wywodzi się z centralnych rejonów Polski. Pojawiał się on w twórczości m.in. Chopina i Lubomirskiego.
Wysłuchaliśmy „Obertasa” skomponowanego przez Henryka Wieniawskiego - polskiego kompozytora, skrzypka i pedagoga. Jednego z najwybitniejszych polskich skrzypków i kompozytorów w historii.
Kujawiak – najwolniejszy taniec wywodzący się z regionu kujawskiego. Ma charakter nastrojowy i liryczny. Można nazwać go również kolebanym lub śpiącym. Pojawiał się on w twórczości m.in. Chopina, Dobrzyńskiego i Wieniawskiego.
W wykonaniu skrzypiec i fortepianu wysłuchaliśmy „Kujawiaka” Henryka Wieniawskiego.
Polonez – taniec szlachecki, bardzo uroczysty, korowodowy. Na Mazowszu zwał się niegdyś „pieszym”, w Krakowskiem „wielkim”. Tańcem tym rozpoczynane były ważne bale na królewskich dworach. Pojawiał się on w twórczości m.in. Chopina i Moniuszki.
Wysłuchaliśmy Poloneza fortepianowego w tonacji a-moll „Pożegnanie Ojczyzny” Michała Kleofasa Ogińskiego - skrzypka, kompozytora, pisarza i działacza politycznego.
Krakowiak – żywy i wesoły taniec wywodzący się z okolic Krakowa. W zależności od charakterystycznych figur nazywany również mijany, suwany, dreptany, ścigany. Pojawiał się on w twórczości m.in. Chopina, Moniuszki, Szymanowskiego i Paderewskiego.
Wysłuchaliśmy „Krakowiaka” Romana Statkowskiego - polskiego kompozytora i pedagoga muzycznego, profesora Konserwatorium Warszawskiego.
Na zakończenie Muzycznego Spotkania z Filharmonią Krakowską przed dłuższą, wakacyjną przerwą, usłyszeliśmy jeden z bardzo wielu Mazurków skomponowanych przez Fryderyka Chopina, które tworzył niemal przez całe swoje życie.
Zapraszamy do obejrzenia krótkiej fotogalerii z przebiegu muzycznego spotkania z polskimi tańcami narodowymi.
